ខ្ញុំចេះឡើង!
ខ្ញុំចេះឡើង!
ឥឡូវ ខ្ញុំជាក្មេងធំហើយ។
ខ្ញុំអាចឡើងជណ្តើរបាន។
ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអាចចុះវិញបានទេ។
ខ្ញុំអាចឡើងលើកៅអីបាន។
ប៉ុន្តែខ្ញុំចុះវិញមិនរួច។
ខ្ញុំអាចឡើងលើកៅអី រួចឡើងលើតុបានទៀត!
ប៉ុន្តែខ្ញុំចុះវិញមិនរួចទេ។
ប៉ា! ប៉ា! ខ្ញុំស្រែកហៅគាត់។ ប៉ាប៉ា សើច។ គាត់និយាយថា សូនូ កូនត្រូវរៀនចុះខ្លួនឯងណា។
ខ្ញុំខ្លាច ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនយំឡើយ។
ខ្ញុំចុះពីលើតុយឺតៗ រួចទើបចុះពីលើកៅអី។
ទីបំផុត ខ្ញុំចេះចុះហើយ!